گزارش صعود به قله آرارات(بام ترکیه)

گزارش صعود به قله آرارات(بام ترکیه)
آرارات،به ترکی:آغری داغی، و به زبان کُردی ئاگری کوهی، دارای دو قله آتشفشانی خاموش(ارارات کوچک به ارتفاع ۳۸۹۶متر)و(ارارات بزرگ به ارتفاع ۵۱۳۷ متر و بلندترین قله کشور ترکیه)است.در روایات آمده است که محل به زمین نشستن کشتی نوح، قله آرارات بوده است، از این رو آرارات قداست خاصی در میان مردم آن دیار دارد.
قله آرارات در حد فاصل شهرهای ماکو(ایران)، ایروان (ارمنستان) و دوغو بایزید (ترکیه) قرار دارد.
لذا به منظور صعود به قله آرارت، طی برنامه ای از پیش تعیین شده، روزجمعه،۱۴ مردادماه به تهران عظیمت کردیم و پس از پیوستن به سایر همنوردانی که از سایر نقاط کشور در تهران گرد هم آمده بودند و به سرپرستی استاد محمد حسن نجاریان، به سمت مرز بازرگان راهی شدیم.
صبح شنبه، ۱۵مردادماه از مرز عبور کردیم و در هتلی درشهر دوغوبایزید ترکیه( نزدیکترین شهر به قله آرارات، با ارتفاع ۲۰۰۰متر از سطح دریا) اقامت گزیدیم.
صبح روز یکشنبه، ۱۶ مردادماه با خودرو ون به سمت کوهپایه آرارات حرکت کردیم. بعد از حدود یک ساعت و نیم به کوهپایه رسیدیم و پس از تحویل کوله های سنگین به قاطرچی ها، حرکت به سمت کمپ اول آرارات آغاز شد.
مسیر پیمایش کاملا شبیه به جبهه جنوبی دماوند بود، دشتی وسیع با همان خاک نرم و سنگ های آتشفشانی سیاه؛ البته بدون هیچگونه شقایقی در دشت.
بعد از حدود ۴ ساعت پیمایش به کمپ اول در ارتفاع ۳۲۰۰ متری رسیدیم و شب را در همان کمپ سپری کردیم.
صبح دوشنبه،۱۷ مردادماه مجددا کوله های سنگین را جهت حمل به کمپ دوم تحویل قاطرچی ها دادیم و به سمت کمپ دوم در ارتفاع ۴۲۰۰ متری رهسپار شدیم.
با توجه به همجواری آرارات با دریای سیاه، در کمپ دوم آرارات ناپایداری جوی زیادی وجود دارد و هجوم ابرها همراه با رعد و برق و بارش باران امری همیشگی است.
با توجه به همین ناپایداری های جوی و به منظور حفظ جان کوهنوردان، آغاز صعود به آرارت بهتر است در حوالی ساعت ۲ نیمه شب باشد.
عصر پیش از صعود در کمپ دوم شاهد انواع شرایط آب و هوایی بودیم: از هوایی آفتابی تا بارش باران و تگرگ و رعد و برق و در نهایت رنگین کمان… و مجددا بارش.
این شرایط تا ساعت ۲ نیمه شب سه شنبه ۱۸ مردادماه ادامه داشت، لذا پس از بررسی مجدد شرایط آب و هوایی کوهستان توسط متخصصین و کسب اجازه از آن ها، صعود آغاز شد.
از کمپ دوم تا ارتفاع ۴۷۰۰ مسیر دارای شیب بسیار زیادی بود و پیمایش آن مستلزم عبور از سنگ های بزرگ موجود در آن منطقه بود.
هوا از آغاز پیمایش بسیار سرد و گاهی مه آلود میشد.
بعد از گذر از ارتفاع ۴۷۰۰، سطح زمین کم کم سفید پوش شد که خبر از نزدیک شدنمان به یخچال آرارات را میداد.
لذا در هوایی بسیار سرد و درحالی که باد سرد برف ها را روی لباس هایمان نشانده بود، به کفش هایمان یخ شکن پوشاندیم و در تن یخچال آرارات فرو بردیم.
دیری نپایید که آرام آرام و با گذر از شیبی ملایم، قله آرارات و بام کشور ترکیه را در آغوش کشیدیم. روی قله و در مبارکباد صعودمان، جای خالیه تک تک همنوردانِ همیشه همراهمان را احساس کردیم.
درنهایت ساعت ۸ صبح فرود آغاز شد و پس از رسیدن به کمپ دو و تحویل بارها جهت ارسال به ابتدای کوهپایه، به فرود ادامه دادیم.
ساعت ۹ شب پیمایش به انتها رسید و مجددا به سمت هتل راهی شدیم.